Kruger National Park - Pilanesberg National Park

Wat was het weer heerlijk en fijn om in Kruger te zijn. We zijn nog niet vertrokken en onze gedachten maken nu al weer plannen voor een eventueel vervolg… De kinderen hebben het echt boven verwachting goed gedaan waardoor we echt behoorlijke lange dagen hebben kunnen maken in het park en daardoor optimaal hebben kunnen genieten. Vandaag de reis naar onze volgende bestemming, een bestemming waar Michel al wat langer naar uitkijkt. Dit omdat we op dag 2 aldaar een persoonlijke gids hebben, bovendien is deze gids is ook een zeer goede en bekende fotograaf. We vertrekken om 07.00 uur om ruim 6,5 uur later in bij onze lodge in Pilanesberg aan te komen. Onderweg verbazen we ons over de trucks, de wegwerkzaamheden maar ook over auto’s die volgeladen met hooi op volle snelheid alles wat ze op hun bakkie hebben liggen verliezen. Zo typisch Afrikaans… Bij aankomst op hun bestemming moeten ze echt meer dan de helft kwijt zijn van hun lading hahaha.

In onze "luxe" lodge in Pilanesberg hebben we een redelijke kamer met twee, tweepersoons bedden. De afmetingen hiervan zijn echt 1.20 bij 1.60…. hahaha. Voor de kinderen dus perfect, wij liggen wat krapper deze keer. We besluiten direct met de game drive van het park mee te gaan. Dit betekent in een grote open truck met ons gezicht en haren in de wind ruim 3,5 uur van links naar rechts geslingerd worden. Een super ervaring voor de kinderen, die het met name fantastisch vinden en uitschreeuwen met een luid whoehoee als de gids een melding krijgt dat er een leeuwin gespot is en hij dus gas geeft. De leeuwin was er, maar heeft haar kop letterlijk 30 seconden boven het hoge gras uitgestoken. Gedurende de drive zien we onwijs mooie landschappen, zonsondergangen en verscheidene diersoorten. Grappig is dat Nova en Senn nu al wat meer Engels proberen te praten. Tevens herkennen ze alle dieren bij hun Nederlandse naam, maar ook hoe ze in het Engels genoemd worden. Educatie noemen we dit! Naarmate het donkerder wordt neemt ook de kou toe. Pilanesberg en omgeving is een stuk hoger gelegen dan Kruger en het is dan ook een stuk kouder in de avond, nacht en vroege ochtend. Verkleumd maar voldaan onder de vliesdekens worden we weer afgezet bij onze lodge. Even snel eten en daarna met z'n allen vroeg ons bed in! Op naar dag 2 met onze gids.

Dag 2: Heinrich komt ons om 06:15 uur ophalen. Dat betekent om 05:30 uur ons bed uit. Dit gaat verbazingwekkend goed en we zitten al snel met z'n allen bij Heinrich in de bus. Hij kent dit park maar ook de dieren op zijn duimpje. Hij blijkt hier te zijn opgegroeid en dagelijks als privé gids met klanten te komen. Zo verdient hij dan ook zijn geld, samen met de verkoop van zijn werkelijk prachtige foto’s! De verwachtingen zijn dan ook enigszins hoog gespannen. We kunnen in ieder geval om zijn verhalen lachen. Zo vertelt hij dat hij twee zoontjes heeft van 2 en 4 jaar oud. Hij noemt ze ook wel "no" en "don’t do that" hahahaha… Ofwel soms dezelfde ervaringen zoals iedere andere ouder met kinderen. Echter vertelt hij ook dat er vorig jaar een ernstig ongeluk is geweest in het park. Vanuit conservation trainen ze honden om stropers op te sporen. De man die dit deed had iets verstopt (schoen/kledingstuk, zo kunnen ze stropers opsporen) en was op zijn weg terug naar de auto toen vanuit het niks een mannetjes leeuw hem pakte en hem binnen 30 seconden doodde. Als zoiets gebeurt dan wordt de betreffende leeuw helaas afgeschoten. Des te belangrijker om de boodschap "wild animals are dangerous, keep your distance and stay in the vehicle" echt serieus te nemen.

We starten de dag met twee sightings van witte neushoorns en een Spotted Eagle Owl, waarna Heinrich via een gids van het park te horen krijgt dat er een grote mannetjes luipaard gespot is. Maar helaas voor ons, hij laat zich niet zien... Gedurende de dag rijdt hij ons echt van hot naar her zonder al teveel resultaat betreffende de katachtigen. We hadden de dierdichtheid wel wat hoger verwacht maar Heinrich vertelt echter dat gedurende de COVID periode niemand het park in mocht, dus ook de rangers en de anti-stropers eenheden niet. Hierdoor was het veel makkelijker voor stropers om het park binnen te dringen en die hebben dan ook de afgelopen twee jaar heel veel wild afgeschoten, voornamelijk voor bush meat. Tevens zijn de wilde honden die ze in het park hadden uitgestorven door een ziekte. Momenteel zijn ze bezig alle diersoorten weer te herintroduceren en de aantallen dus te verhogen… Zodra de aantallen het weer toelaten zullen ze ook weer meer leeuwen het park in brengen. Deze hebben ze noodgedwongen moeten verplaatsen omdat ze anders wellicht al het overgebleven wild zouden doden en op eten.

Zo ongeveer tegen de middag komen we ineens een moeder cheeta met 3 jongen tegen. Ze hebben net een wildebeest gedood. Helaas net niet goed zichtbaar voor mooie foto’s maar wel heel tof om dit gezien te hebben. De kinderen zijn onder de indruk! Tevens spotten we vlak hierna dezelfde leeuwin als gisteren. Ze ligt alleen heerlijk languit op haar rug en zo blijft ze de rest van de dag dan ook liggen. Na de heerlijke lunch in het centrum van het park vervolgen we onze tocht. En omdat Nova en Senn het eigenlijk heel goed doen, mede dankzij iPad’s overigens, besluiten we met zijn vieren te blijven in plaats van dat ik met de kinderen terug naar de lodge ga. We rijden een aantal keer terug naar de cheeta’s maar die blijven helaas slecht te zien. De middag loopt al redelijk op z'n einde als we ineens in de verte een bruine hyena spotten! We kunnen helaas niet veel dichterbij komen maar we zien wel dat ie een groot stuk poot van een wildebeest in z'n bek heeft en dus waarschijnlijk op weg is naar z'n schuilplaats. Ook weer heel bijzonder, de enige andere keer dat we een bruine hyena hebben gezien was in 2014 in het Kgalagadi Transfrontier Park.

Op een gegeven moment, zo rond 17:15 uur roept Senn dat hij moet poepen…. O nee… Niet in de bush! Alle punten waar je kan plassen of poepen zijn inmiddels gesloten. Gelukkig zakt het gevoel dat hij moet poepen, maar hierdoor was wel onze route verandert. We moeten ondertussen richting de uitgang van het park, het park sluit immer som 18:00 uur, maar vlak voor de uitgang spotten we dan eindelijk het door ons zo gewenste luipaard! Alle moeite van Heinrich wordt dan toch beloond en hij is dan ook net zo blij als wij! Het is een heel mooi vrouwtje dat de naam Motsamai heeft gekregen, in het Engels betekend dit "to walk far". Een luipaard dat Heinrich al volgt vanaf het moment dat ze geboren is en dat zich niet vaak goed laat zien. Ze is nu 8 jaar en werkelijk prachtig! De kinderen weten goed dat ze heel stil moeten zijn en enthousiast fotograferen ze mee met hun eigen camera’s. Tot slot spotten we ook nog een neushoorn met een heel klein jong vlak langs de weg. Wat een heerlijke dag was dit! We sluiten af met een lekker flesje wijn en een Amurula. Senn is inmiddels de Chef van het lam dat op het spit hangt en Nova is nog getuige van een huwelijksaanzoek recht voor haar neus.

Dag 3: Vandaag even een keer rustig aan opstarten. Lekker ontbijten, spelen in de speeltuin, even rennen op het gras en eindelijk even de reisverhalen aftypen en posten! Heerlijk, totdat er een grote groep met hindoestanen wordt afgeleverd bij de lodge. Niks mis mee, maar als ze nu gewoon wat stiller zijn... Niet te doen dit! We besluiten op onze allerlaatste game drive van deze vakantie te gaan. Vandaag is het duidelijk olifantendag. Ik denk dat we letterlijk alle olifanten gezien hebben die in dit park leven en een aantal keer iets te dicht bij naar onze zin. Op een gegeven moment komen we een grote mannetjes olifant tegen, duidelijk niet helemaal op zijn gemak en hij laat ons even zien hoe sterk hij is door met zijn slurf een boom met wortels en al om te duwen. Hierna draait hij zich naar ons om en wappert met zijn oren. Voor mij een teken om gas te geven. We rijden direct de bocht om en staan uit het niks op ongeveer 2 meter afstand van een paar andere olifanten... Motor uit en gelukkig zijn deze heel relaxed. We rijden de loop uit en zien ruim 20 meter voor ons een luipaard over de weg kruipen. Helaas te ver en op het moment dat we zijn waar het luipaard was is ie al verdwenen. Op hetzelfde stukje stuiten we op een aantal auto’s achterelkaar bij een bruggetje. De voorste twee gaan rijden en op het moment dat ik wil gaan rijden komt er een jong olifantje met moeder al tetterend en met klapperende oren het bosje uit en op ons af! Snel in de achteruit en op gepaste afstand gaan staan… Met hartkloppingen zie ik gelukkig dat besluiten de andere kant op te lopen... Genoeg olifanten voor vandaag mijns inziens hahaha. 's Avonds wederom heerlijk gegeten in de lodge, het eten is al deze dagen echt uitstekend en veel. Deze lodge moet het duidelijk meer van het goede eten hebben dan van de kamers, deze zijn zeker aan een upgrade toe... Nog een nachtje slapen en dan morgen op weg naar Kaapstad en omgeving, we kunnen niet wachten!