Kaapstad Deel 2

Dag 4:

Vandaag staat West Coast National Park op het programma, dit park staat bekend om de bloemenpracht in het juiste jaargetijde. Een gedeelte van het park is maar 2 maanden per jaar open en vandaag is precies de 1e dag dat het open gaat. Afhankelijk van hoeveel wanneer het precies geregend heeft in de maanden voordat dit deel open gaat kun je hier een enorme bloemenzee aantreffen De bloemenpracht valt nu helaas wat tegen, we zijn duidelijk te vroeg. Echter de vergezichten en de omgeving zijn ook erg mooi dus we zijn niet helemaal voor niets gekomen. Wat ons betreft alleen naar toe gaan als de bloemen daadwerkelijk vol in bloei staan. In het park komen we een man tegen in de auto met twee kleine kinderen (een baby en meisje van 2/3 jaar). Beide kinderen huilen en de man vraagt enigszins wanhopig of we een vrouw hebben zien hardlopen. Ze zou een route lopen maar de man is haar niet tegen gekomen. De man besluit een ronde te rijden en als we hem een poos later nog een keer tegenkomen is er nog steeds geen vrouw… Soort crime scene investigation wordt het! Later op de dag komen we hem weer tegen, maar dan wel met vrouw. De vrouw is enigszins gepikeerd als we de man aanspreken… Haar man moet zich maar niet zo aanstellen... hahaha

Op de terugweg rijden we langs Bloubergstrand, vanaf het strand heb je een mooi uitzicht op Kaapstad en de Tafelberg. ’s Avonds bestellen we sushi en pizza. De sushi is goed maar de pizza heeft ruim 2,5 uur op zich laten wachten terwijl het restaurant nog geen 2 km bij onze accommodatie vandaan is. De kids zijn moe van de dag en eten weinig. We besluiten de nachtbewaker maar blij te maken met de overgebleven pizza!

Dag 5:

Op naar Hout Bay, hier gaan we toch nog op een Zeeleeuwen excursie. De kinderen vinden dit fantastisch en die zeebenen van Nova doen goed hun werk. De mijne na het einde van de vorige boottrip toch nog wat minder, na afloop ben ik wederom misselijk. Na een paar cola'tjes knap ik gelukkig weer op. We trekken verder naar Kaap de Goede Hoop. Onderweg komen we behoorlijk veel ondeugende bavianen tegen, we houden de deuren dan ook goed dicht! Bij Kaap de Goede Hoop rijden we een aantal loopjes om van de verschillende uitzichtpunten te genieten. Bij 1 ervan komen we struisvogels tegen. Het mannetje staat op max 1 meter afstand van onze auto met zijn kont naar ons toe gericht. Nova wil wel een foto maken dus ik draai ons raampje open. Op dat moment opent de struisvogel zijn achterkantje, en wat daar dan uitkomt!!! We zijn er nog steeds van onder de indruk, mede ook omdat het er op leek alsof we beschoten gingen worden met de uitwerpselen. Gelukkig was dat niet zo hahahaha. We konden er in ieder geval hard om lachen. Bij het beroemde bord bij het meest Zuid-Westelijke puntje van Afrika natuurlijk een foto van ons en het bord gemaakt! Na 2010 en 2017 nu een foto met ons vieren! Op de terugweg gaan we ’s avonds weer lekker eten bij Constantia Uitsig… Wat een top dag!

Dag 6:

We doen het na de volle dag van gisteren rustig aan! Op het gemakje ontbijten, spelletjes spelen en wat tv kijken. Pas om 13:00 uur besluiten we naar Kirstenbosch Botanical Gardens te gaan, inmiddels ook een traditie… De tuinen staan momenteel prachtig in bloei met bloeiende Protea’s waar de sunbirds dus gek op zijn. De kinderen en ik vermaken ons heerlijk met een potje frisbee, terwijl Michel met zijn camara op sunbird jacht is. We sluiten de dag nog even af in Hout Bay met een hapje eten bij Dunes, altijd goed! Michel heeft Hollandse biefstuk met champignons en die is om je vingers bij af te likken.

Dag 7, laatste dag:

Vandaag pakken we in en sluiten we onze reis af bij Constantia Uitsig. Samen nog even de speeltuin in, Senn nog even met z’n fietsje de crossbaan op en een stevige lunch voordat we naar het vliegveld rijden… De terugvlucht verloopt soepel en vrijdagmorgen staan we weer op Schiphol op onze koffers te wachten, gelukkig levert dit ook nu weer geen problemen op. Wat een geluksvogels zijn wij dat we zoveel quality time met elkaar konden delen in het mooi Zuid-Afrika!

Dank voor al jullie reacties en wellicht tot een volgende reis!

Kaapstad Deel 1

Dag 1:

Aan de voorspelde regen in de Cederbergen was inderdaad niets gelogen, het kwam vrijwel de gehele rit naar Kaapstad met bakken uit de hemel. Duidelijk de juiste keuze gemaakt dus, een dag binnen zitten in het huisje had echt geen toegevoegde waarde gehad... Michel had bedacht om als we er toch langsreden nog even naar een goed aangeschreven struisvogel farm te gaan. Bij aankomst geen hond te bekennen! Bij binnenkomst alles nog ouder dan oud en ook de toiletten waar we toch even gebruik van moesten maken zagen er nou niet echt onderhouden uit. Met gierende banden weer weg dus en nu door naar ons appartement in Camps Bay, Kaapstad! Als we bij ons guest house aankomen breekt de zon door, kijk hier doe je het voor! :)

We hebben hier een heerlijke grote suite met uitzicht op jawel, de Atlantische Oceaan! We love it! We besluiten voor de lunch naar Hout Bay te rijden. Al lopend in de haven komen we een aantal ‘zwervers’ tegen die de zeeleeuwen die daar op en in het water leven bijna als hun eigendom/huisdier behandelen. 12 jaar geleden deden ze ook al trucjes met de zeeleeuwen maar tegenwoordig hebben ze hun verdienmodel uitgebouwd en proberen ze de toeristen met hun "eigen" zeeleeuw op de foto te laten gaan en daar geld voor te vragen. We besluiten om in een tentje, The Lookout, te eten waar we 12 jaar geleden ook gegeten hebben. Het was weer net zo fantastisch! We hebben met z'n allen genoten van de oesters, inktvisringen, fish & chips, wijn en appelsap... Als we teruglopen naar onze auto zien we de zwervers weer, hun inkomstenbron is er echter vandoor, de zeeleeuwen hebben het duidelijk voor gezien gehouden... We rijden terug naar onze accommodatie en besluiten heerlijk te gaan douchen, of toch niet... Wederom een koude douche en weinig waterdruk... De volgende ochtend blijkt inderdaad dat er iets mis is… Het zit ons deze vakantie niet mee qua douchen.

Dag 2:

Vandaag besluiten we eerst naar Signall Hill te gaan, een heuvel met mooi zicht op de Tafelberg aan de ene kant en de Atlatische Oceaan aan de andere kant. Bovenop blijken ze aan het Paragliden te zijn! Super tof om te zien en uiteraard worden we benaderd en de kinderen zouden zelfs ook mogen. Echter dan wel met een begeleider uiteraard en dat lijkt ons voor de kids niet zo'n goed idee, om ze met een onbekende de lucht in te sturen. Uiteindelijk hebben we besloten om het niet te doen, al twijfelen we nog steeds...

Hierna gaan we naar het Two Oceans Aquarium, een groot aquarium waar de kinderen naast bijzondere en mooie oceaanvissen, kreeften en clownvissen ook enorme zandtijgerhaaien, zeeschildpadden en pinguïns zien. Bij toeval worden deze zandtijgerhaaien vandaag gevoerd. De kids zijn best onder de indruk en dan nog niet eens van de haaien, maar van de twee duikers die op de bodem liggen en de haaien voeren. Super leuk dit. We slenteren de rest van de middag door het V&A Waterfront. En uiteraard lunchen we nog maar eens een keertje! Nova durft steeds meer en ontpopt zich als de nieuwe ‘drummer’ van de straatmuzikanten. Tevens mag zich laten schminken terwijl Senn in zijn fantasierol als een soort piraat de speeltuin onveilig maakt. Een heerlijke combinatie van zowel ‘volwassenen als kids’ cultuur. We sluiten het V&A Waterfront af met een mooi straatoptreden van een Afrikaans koor waar Nova en Senn geboeid naar kijken. Als afsluiter rijden we naar Hout Bay om bij Dunes Beach Restaurant een heerlijke vismaaltijd te eten. Binnen is geen plek meer maar buiten onder de heaters gelukkig nog wel. Ook dit restaurant hebben we in 2017 al bezocht en de bijbehorende speeltuin blijkt nog steeds een hit. Helaas doet na terugkomst onze douche nog steeds niet wat ie zou moeten doen. We mogen elders gebruik maken van de douche! Wat kan een warme douche met een goede straal toch een luxe zijn! Ben benieuwd wat voor vervolg dit nog gaat krijgen.

Dag 3:

Na het ontbijt besluiten we naar Simonstown te rijden waar het de bedoeling is om met een boot naar een kolonie van ongeveer 75.000 zeeleeuwen te varen. Michel heeft bewust contact gehad om te checken of het echt doorging. Per app netjes bericht gehad, maar bij aankomst wordt er ineens aangegeven dat het niet doorgaat. We mogen voor dezelfde prijs wel met de walvistour mee maar we besluiten dit te skippen en gaan naar Boulders Beach. Pinguïn paradijs zoals Nova het noemt. Ze ontpopt zich steeds meer als enthousiaste fotograaf en samen met papa zijn ze geruime tijd zoet! De pinguïns scharrelen lekker over het strand en vinden onze aanwezigheid best een beetje spannend. Dat er twee snorkelaars de rust verstoren helpt ook niet echt mee helaas. De pinguïns kiezen het ruime sop! We lopen verder via houten vlonders waar we wel op ons gemakje de pinguïns kunnen bekijken. Het is een drukte van belang tussen de rotsen en op het strand, de pinguïns zijn letterlijk overal en we genieten dan ook volop.

Inmiddels hebben we van die heerlijke buitenlucht, de oceaan en het zonnetje best een beetje honger en dorst gekregen. We gaan naar Constantia Uitsig! Jeetje mineetje wat goed en ook nog gezond eten hier, een welkome afwisseling na al die fish en chips van de afgelopen dagen. Ook voor de kinderen is er lekkere spaghetti en jawel gevuld met groentes! Nova en Senn spelen heerlijk in de speeltuin, maken vriendjes en genieten echt van dit alles. Tot slot gaan we nog even naar het fietscross parcours. Senn fietst er weer op los! Nova vindt dit soort dingen toch iets te spannend. Michel, Nova en Senn sluiten af met een heerlijk ijsje en dan is de dag alweer om. De avond brengen we lekker op de bank in onze suite door.

Cederbergen

Vanuit Franschhoek ligt onze bestemming in de Cederberg-regio op ongeveer 3,5 uur rijden. Onderweg maken we een geplande tussenstop bij Bosjes Farm, deze farm is bekend vanwege de schitterende kapel die er staat en die veel wordt gebruikt voor trouwerijen. We eten een heerlijk stuk taart in het restaurant en de kinderen kunnen heel leuk spelen in een super toffe speeltuin. Het zuidelijke deel van de Cederberg-regio zelf ligt op slechts twee uur rijden van Kaapstad. Alleen Michel heeft een mooie farm middenin de Cederbergen gevonden met luxe huisjes. Hiervoor moeten we ruim 75 minuten op onverharde gravelwegen rijden. En wat voor wegen...! Hard rijden is hier onverantwoord en alles, maar dan ook alles in de auto wordt flink heen en weer geschud. In Kaapstad hebben we van de verhuurmaatschappij een op het oog degelijke auto gekregen maar we hadden nu toch liever de tank gehad die we in de regio Johannesburg hadden... Uiteindelijk komen we zonder kleerscheuren aan op de eindbestemming en blijkt het een prima bakkie….

Het landschap waar we doorheen rijden is adembenemend mooi en totaal anders dan dat wij voorheen in Zuid-Afrika gezien hebben. Overal om ons heen zijn grillige rode rotspartijen, hoge bergen en het is er wilder en rauwer met slechts af en toe een enkele boerderij. We stoppen dan ook af en toe om van het landschap te genieten. De Cederbergen worden ook wel leopard country genoemd en gedurende de rit komen we ook een aantal borden tegen die ons hierop wijzen. De luipaarden die hier voorkomen zijn een stuk kleiner dan de luipaarden in Kruger en andere wildparken in het oosten van het land en bovendien ook nog veel schuwer dus de kans dat we er 1 tegenkomen is nihil. Ze zien ons waarschijnlijk wel maar wij hen niet… Michel heeft deze bestemming uitgekozen omdat we nog nooit in deze regio geweest zijn en omdat het een heel erg mooi gebied zou moeten zijn. Bovendien kan je er heel erg mooi wandelen en is er in de regio zo weinig lichtvervuiling dat de sterrenhemel waanzinnig mooi moet zijn. Door het luipaard verhaal en omdat we later bij de receptie horen dat het momenteel barst van de teken kan het plan om te gaan wandelen alvast de prullenbak in. Zeker omdat we met twee ‘kleine’ kinderen lopen die ze wel eens als prooi zouden kunnen zien, althans dat vrees ik vooral... En voor de mensen die onze reisverslagen al eerder hebben gevolg, ik wil niet nog een keer Rickettsia oplopen! Twee keer met de tekenziekte in het ziekenhuis vindt ik echt wel genoeg!!! We gaan dus gewoon heerlijk ontspannen en genieten van de rust die de Cederbergen bieden.

Bij aankomst zit er een dame achter de receptie die ons de sleutel geeft en zegt je moet daar naar rechts, rijden, rijden, rijden en dan vindt je het wel. Je zou verwachten dat je iets warmer wordt ontvangen in zo'n afgelegen gebied maar het zal wel... Het wordt al snel donker en willen dan graag binnen zijn. Want donker is donker hier en dan zie je dus letterlijk niks! Het huisje is mooi, maar bij binnenkomst wel koud. Snel opwarmen dus met een groot haardvuur en de airco’s die er hangen. De afzuiging lijkt niet helemaal optimaal te werken maak oke, het wordt wel lekker warm! De dag erna gaan we ontbijten, weer diezelfde mevrouw en geen andere gasten te bekennen... Weer geen ontvangst, goedemorgen of wat dan ook. Michel vraagt aan de mevrouw hoe het werkt: Ga maar zitten en als je het weet mag je het bij mij hier achter de receptie komen doorgeven. Gelukkig staat het ontbijt al snel op tafel. De kids en ik vinden het niet te vreten, maar wellicht heeft de hele sfeer hier ook iets mee te maken... Afijn snel terug naar het huisje, daar hebben we gelukkig ook eten.

Omdat we niet gaan wandelen besluiten we naar een mooi uitkijk punt te rijden om toch nog wat van de verdere omgeving mee te kunnen krijgen. ’s Middags hebben we geregeld dat de kinderen pony mogen rijden, dat zou hier volgens de website ook mogelijk moeten zijn. Ook hier moeten we het zelf maar uitvinden, de man die eerst helpt met het passen van een helm krijgt een telefoontje, loopt weg en zien we niet meer terug… Oke, we gaan zelf wel zoeken... Als we aankomen bij de pony’s blijken dit geen pony’s te zijn maar gewoon grote paarden! Senn durft niet, maar Nova wel. Voorheen was ze altijd als de dood voor paarden maar nu zet ze zonder twijfel een stap in de bak met alle paarden en wordt zonder problemen op het paard gezet. Ze geniet van deze rit over de farm en we zijn enorm trots op haar!!!

Michel en ik lachen intussen hard over de gebrekkige communicatieve vaardigheden van de vrouw die het paard begeleidt maar ook om het overige ‘personeel’ en de andere mensen die hier wonen/werken. In het emailcontact dat Michel vooraf heeft gehad leek alles tiptop maar zo onpersoonlijk en onvriendelijk hebben we het in Zuid-Afrika nog niet meegemaakt. We besluiten dan ook om een nacht korter te blijven, mede omdat het morgen de hele dag gaat regenen! Dan willen we hier zeker niet meer zijn... De Cederbergen zijn schitterend maar de mensen zijn ook een beetje bijzonder hahahaha. Spijt hebben we zeker niet van deze locatie maar we hadden er wel wat meer van verwacht maar mede door omstandigheden werden deze verwachtingen niet helemaal waargemaakt. Gelukkig heeft Michel de accommodatie in Kaapstad een dag eerder kunnen boeken dus gaan we nu op weg naar onze laatste week in Kaapstad!

Boschendal Wine Estate, Franschhoek

Franschhoek

De afgelopen dagen heb ik niet al teveel geslapen, de reden waarom, geen idee. Maar dat maakt dat ik op het grote stuk gravel road al snel heerlijk in slaap val. Totdat Michel heel hard rooikat, rooikat schreeuwt!! Wel 2 stuks.. De rooikat, ook wel caracal genoemd komt hier vrij veel voor maar wordt zelden overdag gespot dus ik begrijp Michel z'n enthousiasme wel. Alleen ik heb tijdens een night drive in Mountain Zebra National Park een caracal gezien en nu heeft Michel dus mazzel. Ze staken in de verte de weg over dus op de foto zetten lukt natuurlijk niet, ze zijn al snel verdwenen in het fynbos tegen de tijd dat we bij de plek aankomen waar ze overstaken.

De route richting Franschhoek is schitterend, de zon staat weer hoog aan de hemelen en we besluiten van het mooie weer gebruik te maken en heerlijk met de kids te gaan picknicken vlakbij onze eindbestemming in Franschhoek. Quoin Rock Wine Farm, zo heet dit wijnhuis waar we eerder in Stellenbosch bij de Qbar een drankje hebben gedaan. Het wordt gerund door Oekraïense eigenaren en het is de enige plek in deze regio die een served picknick aanbied, we hoeven tijdens de picknick dus niet armoedig zelf ons drinken te gaan halen maar worden keurig bediend, hoe decadent wil je het hebben... Michel had gelezen dat ze ook springkussens hebben maar omdat we ook hier bijna de enige gasten zijn die willen picknicken zijn deze springkussens bij aankomst nergens te bekennen... Deze vakantie gaat het regelen Michel goed af en al snel zie ik 3 Zuid-Afrikanen druk in de weer om een loeizwaar springkussen naar buiten te sjouwen. Na een half uur horen wij alleen nog maar gegil… Nova en Senn vermaken zich uitstekend terwijl wij met een wijntje in de hand op onze picknick wachten. De picknick is zeer goed verzorgd en het smaakt allemaal weer voortreffelijk, het zonnetje en het springkussen doen de rest dus we hebben een heerlijke middag.

Op naar Boschendal Wine Estate. Het is in feit een zogenaamde "working farm", in principe wordt alles wat verkocht of geserveerd wordt op de boerderij zelf geproduceerd. Een plek met zeer gepassioneerde mensen die geloven in hun concept. Er wordt niet alleen goed voor de gasten gezorgd maar de eigenaren van deze farm doen dit ook voor hun personeel. We hebben hier echt een heerlijke cottage! Warm, knus en eigenlijk van alle luxe voorzien. Na het redelijk Spartaanse huisje in De Hoop genieten we hier echt even van, heerlijk! We stoken het vuur flink op, wat resulteert in een heel warm huisje. Nova heeft echter bedacht dat ze het wel fijn vindt om samen met Mama te slapen. Heerlijke kroelkip is het, dat maakt dus dat ik mijn slaap een beetje kan inhalen. Vroeg naar bed!

De volgende ochtend gaan we na een goed ontbijt in het restaurant van Boschendal naar de playground. Ze hebben hier fietsjes en een heuse pumptrack met heuvels en scherpe bochten. Senn kan zijn geluk niet op! Helm op en gaan met die banaan! Alsof die jongen nooit anders heeft gedaan. Hij heeft zo ongeveer een uur gefietst met alle bekijks van dien. Want een jongen van 3 die zo behendig is op zijn bike is een must see! Nova vind het ook leuk maar is een stuk voorzichtiger dan haar broertje en heeft dus wat meer moeite met het parcours. Na alle energie een beetje te zijn kwijt geraakt gaan we naar Babylonstoren Wine Estate. Een super groot wine estate met waanzinnig mooi aangelegde tuinen en mede daarom 1 van de populairste wijnhuizen van de regio. Naast de tuinen hebben ze onder andere ook een aantal restaurants, een (enorm duur) hotel, een slagerij en veel boerderijdieren. De kinderen mogen het fruit dat ze plukken ook opeten. Het is echter het seizoen van de citrussen en bij de eerste hap van een guave houden ze het wel voor gezien hahaha. We eten er heerlijk ijs en een soort aardappelkrokantjes, kopen er snuisterijen, aaien de ezels alvorens we even naar Franschhoek rijden voor wat boodschapjes. Zo rijden we langs alle mooie wijnhuizen, het guesthouse waar we in 2017 verbleven maar ook langs Droom Guesthouse! Dit guesthouse is onderwerp van een televisieserie die wij al wat langer volgen op VTM/Net 5. In deze serie wordt voormalig K3 zangeres Katleen Aerts met haar gezin gevolgd terwijl ze hun droom in Zuid-Afrika, het runnen van een guesthouse, proberen waar te maken. Zeker een aanrader wat ons betreft!

’s Avonds gaan we maar eens heerlijk goed uit eten. Als we aankomen bij Lanzerac Wine Estate blijkt dat Michel zijn fotocamera buiten bij onze cottage heeft laten liggen. Hij rijdt "even" op en neer (lees 40 minuten in totaal) terwijl ik besluit te wachten met de kids. Aangezien het wat aan het afkoelen is besluit ik maar binnen te wachten. Niet wetende dat het van binnen een beetje kasteelachtig aandoet met allemaal onwijs mooie spullen. Niet handig met Senn… Niet handig! Al snel zit hij natuurlijk achter de aanwezige piano, gelukkig zijn er nog bijna geen andere gasten... Ook probeert hij een soort loungebank voor een hele grote spiegel uit, soort fotomodel actie. En tot slot vindt meneer dat het vuurtje wat in de openhaard brandt te klein is. Hoppa naar het personeel waar hij letterlijk in het Nederlands sommeert dat ze het vuur wel eens groter mogen maken hahaha. Ze verstaan hem nog ook en hoppa hij komt terug met een Afrikaanse man die speciaal voor Senn het vuur wat groter maakt. Senn is tenslotte een gast…

Ik ben blij wanneer Michel terug is en we een keuze kunnen maken tussen de twee restaurants, het wat informelere Taphuis en het wat luxere Manor House. De keuze valt uiteindelijk op het luxere Manor House. Ook hier is zijn nog geen andere gasten aanwezig en we kunnen dus kiezen waar we willen zitten. Het is een super mooie en grote ruimte aangekleed met planten, mooie vormen en luxe stoelen. Senn en Nova vinden het wel "chille" stoelen. Zo heerlijk hoe deze twee zich deze vakantie aanpassen aan elke situatie. Ik weet het, we vallen in herhaling maar het eten is ook hier weer fantastisch! We genieten van een heerlijk 3-gangen menu en hebben nog net ruimte voor het toetje, we ontploffen bijna. Ook voor Nova en Senn wordt er een lekker maaltje klaargemaakt. De luxe kaart bevat geen speciaal kindermenu maar in Zuid-Afrika zijn ze niet zo moeilijk en wordt er gewoon iets gemaakt wat de kinderen wel lusten, in dit geval patatjes, doperwtjes en heerlijke krokante kipstukjes en als toetje een paar bolletjes ijs. Het was op en top genieten en na afloop moeten we in totaal €70,- afrekenen, inclusief tip! Hoe is het mogelijk vragen we ons af...

De volgende ochtend zit ik nog steeds vol van de vorige avond. Na het lichte ontbijt krijgen we een rondleiding over de farm. Duidelijk is het enthousiasme! De rondleiding wordt al prikkelend gegeven, iets waar ze bij de AKK waar ik lesgeef vast enthousiast over zijn. De gids vertelt ons over allerlei planten en kruiden, we mogen voelen, ruiken en als je durft proeven! Senn heeft ondertussen op het land een schop en kruiwagen te pakken en probeert op zijn manier te helpen… Hierna weer even spelen in de speeltuin en crossen met de fietsen voordat we een heerlijk ijsje nemen en daarna op weg gaan naar Tokara Wine Estate. We zijn hier in 2017 ook met Nova geweest en in de tussentijd is er hier een mooie speeltuin bij gebouwd. We verheugen ons dan ook op de lunch terwijl Nova en Senn zich in de speeltuin vermaken. Na de lunch besluiten we voor de avond sushi af te halen bij Yama Sushi Emporium in Franschhoek en voor de kids boodschappen te doen voor een ouderwets Hollands prakje! Het wachten op de sushi duurt op zijn Afrikaans allemaal wat lang dus ondertussen halen we de boodschapjes voor de maaltijd van Nova en Senn en wanneer de sushi klaar is rijden we rustig terug naar onze cottage. Michel doet zich voor als ober en ik als kok. Nova en Senn gaan helemaal op in dit fantasiespel en maken er overigens ook lekker misbruik van, maar ondertussen krijgen ze toch weer een gezonde maaltijd binnen. De sushi is fantastisch en zeker de beste sushi die we in Zuid-Afrika gegeten hebben, een aanrader dus! Wat een heerlijke dagen waren dit ook weer! Morgenochtend heeft Michel om 07:00 uur nog een wandeling met een gids op de bergen boven Boschendal terwijl ik dan alles inpak voor vertrek naar onze volgende locatie, de Cederbergen!

De Hoop Nature Reserve

Vandaag vanuit Spier naar De Hoop Nature Reserve. De kids sluiten Spier nog even af met een rondje in het golfkarretje. Het personeel vindt de kinderen net zo leuk als andersom, dat is wel duidelijk! Voordat we echt op weg gaan naar De Hoop rijden we eerst naar Hermanus. Hier hebben we een whale watching excursie geboekt bij Southern Right Charters. De kids worden in hun zwemvesten gehesen en luisteren net als de andere gasten mee naar onze whale watch gids, die echt vol enthousiasme en met volgens mij een zes dubbele vorm van ADHD van alles vertelt over deze dieren. Op de vraag of iemand wel eens een olifant in het echt gezien heeft schieten Nova en Senn met hun handen de lucht in. Deze vraag verstaan ze dus in het Engels. De walvissen die we hopen te gaan zien zijn minimaal 18 meter lang en er passen wel 8 olifanten qua gewicht in 1 walvis van 18 meter. Voordat we de boot op gaan prent ik de kids in dat ze moeten meebewegen met de boot omdat ze anders zeeziek zouden kunnen worden.

Zodra we varen merken we dat de zee behoorlijk ruig is! Ik kijk naar Nova en die zit letterlijk met de grootste big smile die ik überhaupt ooit van haar heb gezien triomfantelijk op de tafel naast de schipper. Ze geniet enorm van deze tocht en wiebelt letterlijk met het deinen van de boot mee. Senn moet duidelijk even wennen aan het gewiebel, maar zodra onze ADHD man knetterhard en vol enthousiasme begint de schreeuwen dat er Brydes Whales te zien zijn, is ook hij om. Er is er niet 1, maar er zijn wel 6 verschillende zeer zeldzame walvissen naast en om de boot heen. Ook de bemanning is dolenthousiast en direct met drones in de weer. De man die de drone bestuurd laat Senn meekijken en zegt dat hij al 10 jaar dagelijks op de boot zit maar dit nog nooit gezien heeft. Terwijl hij het zegt springt er 1 uit het water, ook dit heeft hij nog nooit gezien. Terwijl we van dit spektakel genieten wordt er geschreeuwd dat er aan de andere kant ook Southern Right Whales te zien zijn. De schipper noemt het uitzonderlijk dat we zoveel zien. Tegelijkertijd wordt de zee ruiger en zie je de overige passagiers met bosjes naar beneden afdalen omdat ze kotsmisselijk oftewel flink zeeziek zijn. Senn zit lekker op de schippers stoel totdat ook hij ineens zegt dat hij misselijk is. Hoppa ook maar naar beneden dan... Omdat het er zo vol zit met mensen met zakjes moet ik op mijn knieën gaan zitten bij Senn en daardoor wordt ik ook een inimi beetje misselijk. Senn is er uiteraard binnen 2 minuten weer vanaf, ik heb echter nog 10 uur last gehad van zeeziek misselijkheid bleghhhh. Wat een super uitje was dit zeg!

Op naar Dutchies Beach Restaurant om even lekker wat te eten, hier zijn we in 2017 al met Nova geweest en hebben toen heerlijk gegeten (en Nova geschommeld) bij dit restaurant met Nederlandse eigenaren. Helaas blijkt Dutchies dicht wegens een verbouwing dus zijn we helaas genoodzaakt om verder te rijden. Het is inmiddels 14:30 uur en dus behoorlijk hongerig als we stoppen bij The Zesty Lemon, een ontzettend leuk plekje dat eigenlijk al dicht is voor de lunch. We vragen of we dan wellicht wat home made gebak mogen meenemen. Dit mag maar we mogen het ook daar even op eten, vriendelijk als vrijwel alle Zuid-Afrikanen zijn die we op onze reizen tegenkomen. Werkelijk de lekkerste taart die we ooit gegeten hebben! Hierna rijden we via Bredasdorp waar we boodschappen halen naar De Hoop Nature Reserve. Dit ligt aan de zuidkust in de provincie West Kaap van Zuid-Afrika. Het reservaat op land is 340 km2 groot en sluit aan op een marine reservaat van 5 km breed in de Indische oceaan dat bekend staat om zijn walvissen. We kunnen hier dan ook vanaf het strand de walvissen waarnemen. Ze zijn hier zo goed te zien omdat ze in bescherming van de kust hun kalveren komen werpen. Naast de walvissen zijn hier ook bontebokken, bergzebra’s, elanden, baboons en veel vogelsoorten. Verder bestaat het gebied uit een ongerept strand en zogenaamde fynbos vegetatie. De Hoop is erkend als werelderfgoed door UNESCO.

Doordat we zo zuidelijk zitten en het in Afrika winter is, is het best redelijk koud in de avond, ’s nachts en 's ochtends. Het huisje is gebouwd in oude Kaapse stijl, heel sfeervol dus maar van binnen redelijk basic. De bedden zijn gelukkig wel prima en bovendien voorzien van elektrische dekens, koud zullen we het 's nachts in ieder geval niet hebben! We genieten gedurende de dagen in De Hoop 2 keer van het strand bij Koppie Alleen (hier spotten we veel walvissen) en zijn we ook echt letterlijk en figuurlijk alleen. Het is onwijs rustig doordat de Zuid-Afrikanen geen vakantie hebben. Ook zoeken we schelpen met de kinderen! En wat voor schelpen!!!

Ook maken we een heerlijke wandeling over de kliffen langs de zogenaamde "vlei" en maken we een boottocht op diezelfde vlei… De boot voer letterlijk 2km per uur en ging voor zowel mij als de kinderen veeeel te traaaag... Na een klein halfuurtje hebben wij ons laten afzetten en is Michel in zijn eentje met de gidsen verder gegaan! Dit was een bird watching activiteit… Niet ons pakkie an, wel die van Michel! De laatste avond eten we eens niet in het goede restaurant maar gooien we zelf de braai aan om het vlees dat we bij Spier gekocht hebben op te maken, echt weer genieten! We hebben een heerlijke tijd gehad in De Hoop, genoten van de mooie natuur, de walvissen in de oceaan, de struisvogels, bontebokken, elanden en zebra's rond de huisjes, het lekkere eten in het restaurant en de speeltuin. Kortom, we hebben 3 dagen genoten en zijn blij dat we deze bestemming aan ons reisschema hebben toegevoegd! Op naar Franschhoek!!

Spier Wine Farm, Dag 3

Michel deze ochtend een full body massage, ik met de kids aankleden/gereedmaken en heerlijk ontbijten met z’n drie’tjes. Nova en Senn regelen steeds meer zelf in het Engels. Zo weet Senn een gebakken eitje te bestellen bij de kok hahaha geweldig toch. Hij komt trots terug en snijd en eet alles ook perfect op. Zo ook Nova maar dan met fruit en brood.

Hierna besluiten we wederom de fietsjes te pakken en richting Eagle Encounters te gaan, een roofvogelopvang. Eagle Encounters is sinds 2001 sterk bezig met het rehabiliteren en vrijlaten van roofvogels, het bevorderen van natuurbehoud en onderwijs, op land geschonken door Spier. Roofvogels houden het ecosysteem van de boerderij in balans, waardoor plagen op natuurlijke wijze kunnen worden bestreden, zonder pesticiden. Wat voor in Nederland...

Bij binnenkomst zien de kinderen toevallig een slang ontdaan worden van zijn jasje. Die stommerik was vannacht in de kou gaan liggen... Zo snel kan dat dus gaan bij een slang. Hierna mogen ze verschillende uilen aaien. Deze zijn met de hand opgevoed en zo tam als wat, super schattig en zacht zijn ze! Verder zien we op de farm een heleboel roofvogels. Te veel naar onze zin, maar het is helaas niet anders. In de Nationale Parken hebben we deze vakantie heel veel verschillende roofvogels gespot. Maar zo van dichtbij besef je pas hoe groot deze beesten echt zijn! Indrukwekkend!!! We besluiten niet te wachten op de vliegshow, we willen vandaag nog meer zien. We gaan terug naar het hotel om aldaar de auto te pakken.

Op naar een tandarts: helaas is een deel van mijn brace losgeschoten en dat doet verschrikkelijk veel pijn. De afgelopen dagen is het niet gelukt om via bellen een afspraak te krijgen. We besluiten om brutaal ergens binnen te lopen en gelukkig zijn ze zeer vriendelijk en direct behulpzaam. Binnen 15 minuten loop ik 40 Euro armer maar met een gerepareerde brace weer naar buiten!

We rijden naar Blaauwklippen Wine Farm, opgericht in 1682 en dan ook 1 van de oudste wijnboerderijen in Stellenbosch. Met een rijke geschiedenis en wijntraditie produceren ze wijnen waarbij ze zich onderscheiden in harmonie met daarbij de eenvoud van het plattelandsleven, aldus de website... Heel even kijken, oké dan ook maar weer een hapje eten en de kinderen vermaken zich uitstekend met geleende fietsjes op het mooi aangelegde parcours in de speeltuin. Het is heerlijk weer maar omdat de Zuid-Afrikanen zelf geen vakantie hebben is het hier op een doordeweekse dag dus heerlijk rustig. Hierna willen we toch ook nog even bij Weltevreden Estate kijken. Ook een wijnhuis, qua uitstraling een stuk minder indrukwekkend dan Blaauwklippen maar de speeltuin Carnival des te meer. Met een heleboel speelmogelijkheden, een slush puppy voor Nova en Senn en een goed glas wijn voor ons vermaken we ons wederom prima. Rond half 4 besluiten we weer terug richting Spier te rijden. Tijd voor de wijnproeverij aldaar!!!

De kinderen kunnen een Grapejuice tasting met bubbels doen terwijl wij een wijnproeverij doen. Zowel Nova als Senn willen dit niet en duiken lekker in hun iPad terwijl wij een proeverijtje doen (heb gewoon lekker alles opgedronken hoor haha). Uiteraard kopen we een aantal flessen om mee terug te nemen naar Nederland. Bij het teruggaan naar het hotelgedeelte van Spier moeten we een inimi stukje met de auto. Dus ik zeg ik ga wel achterin, ik heb te veel gedronken... Nova reageert, waarom dan mam ben je duizelig??? Hahahaha We sluiten de dag nog even lekker af met een happie en een snappie op de heerlijke relaxbanken in de lounge bij Spier. Hierbij zegt Nova: hebben jullie nu al weer wijn… uhhhhhh YEP… Hahahaha

Wat was Spier een heerlijk verblijf, op naar het volgende!

Spier Wine Farm, Dag 2

Na heerlijke wakker te zijn geworden besluiten we even lekker te gaan douchen. Helaas blijkt er een draad doorgebrand van onze ketel en hebben we wederom geen warm water... Potverdikkies! Michel gaat maar weer bellen, na meerdere pogingen en redelijk lang wachten wordt er aangeklopt. Ze moeten de hele ketel vervangen... Vanavond hebben we weer warm water. Na wederom een lekker ontbijt en een koffie-to-go stappen we in onze bolide op weg naar de Tafelberg. Aan het einde van de vakantie zitten we nog in Kaapstad, maar dan is de Tafelberg gesloten i.v.m. jaarlijks onderhoud. Vandaag is het mooi weer dus perfect om voor de 3e keer naar deze schitterende plek te gaan. De eerste keer in 2010 hebben we de zonsondergang vanaf de Tafelberg gezien. De laatste keer in 2017 stonden we op de Tafelberg volledig gehuld in mist/wolken en hebben we letterlijk helemaal niets gezien. Vandaag dan maar een keer in de ochtend! Het is zeer rustig en binnen een kwartier zijn we boven. De gondel is voor mensen met hoogtevrees even een hindernisje maar de beloning is er dan ook naar! Toch weer fantastisch hoor, 1 van de 7 natuurlijke wereldwonderen...

Op zowel de heen- als de terugweg rijden we langs de vele townships… Indrukwekkend en tegelijkertijd ook een enorm contrast met de luxe en rijkdom bij de wijnhuizen enkele kilometers verderop.

Bij terugkomst bij Spier lunchen we eerst even bij Vadas Smokehouse & Bakery, 1 van de restaurants hier op de wine farm. Hier wordt het brood vers gebakken en de kids krijgen een klein stukje deeg, wat daarna ook de oven in gaat en zodra het klaar is lekker wordt opgepeuzeld. Hierna ga ik heerlijk naar de Spa, de kinderen naar de Kids Club en Michel gaat met een boekje in de ene hand en een glas bubbels in de andere lekker in het zonnetje zitten. Normaal een moment om even helemaal niks te hoeven, echter kan ik het niet laten om wat dingen te vragen aan mijn masseuse. Ze vindt het gelukkig niet erg en verteld dat ze samen met haar 3 zussen en haar kindje van 6 maanden in zo’n township woont. De muren zijn van stalen platen en op de grond leggen ze handdoeken neer. Douche of een bad hebben ze niet, ze warmen ouderwets water op en wassen zich in een teiltje. Ik weet dat doordat ik mij laat masseren zei salaris heeft, maar toch voelt het niet helemaal prettig. Na ruim twee uur toch wel genoten te hebben van een massage en een gezichtsbehandeling en de kinderen samen met Michel gefrisbeed hebben gaan we hierna in het gezellige centrum van Stellenbosch sushi afhalen, de kinderen krijgen spaghetti als roomservice in het hotel. We moeten even wachten tot het klaar is en besluiten in de naastgelegen Qbar van wijnhuis Quoin Rock een lekker drankje te drinken. Er zijn ook twee Amerikaanse vrouwen, de ene is oma en vliegt letterlijk uit haar stoel naar Nova toe. Ze heeft duidelijk niet bij 1 wijntje gelaten en schuift heel gezellig amicaal bij ons maar met name naast Nova aan tafel. Ze woont in New York en is ruim 2 maanden op reis en mist haar kleinkinderen. Ze laat een foto zien en hieruit blijkt dat Nova best wel lijkt op haar kleindochter. We begrijpen haar enthousiasme, maar neem nu maar gewoon wat afstand... Ondanks dat de kinderen vandaag echt een beetje moe zijn van de hele dag in de buitenlucht vertoeven hebben we een zeer geslaagde sushi/spaghetti en spelletjes avond. Eens kijken wat morgen weer gaat brengen...

Spier Wine Farm, Dag 1

Vandaag een mooie dag, we gaan naar Vergelegen Wine Estate!

Vergelegen, opgericht op 1 februari 1700 (wat betekent " ver weg gelegen"), was eigendom van enkele van 's werelds grootste ontdekkingsreizigers en visionairs, zoals Willem Adriaan van der Stel, die elk op hun eigen manier hebben bijgedragen aan het vormen van Vergelegen tot wat het nu is, een langgoed van wereldklasse.

320 JAAR KAAP ERFENIS:

De erfgoedkern van Vergelegen bestaat uit de Homestead, Library, Mill Ruins, Slave Lodge-site en de omliggende tuinen. De woonhoeve, daterend uit de jaren 1700, met elke kamer authentiek ingericht, weerspiegelt het gelaagde historisme van de meer dan 300 jaar van het bestaan van Vergelegen. De Homestead herbergt ook een tentoonstellingscorridor, bestaande uit een reeks picturale panelen die de verschillende tijdperken van de geschiedenis beschrijven, evenals belangrijke bezoekers van het landgoed. Het kenmerkt zich verder door een onwijs mooie natuur en enorm grote en dikke bomen! Wij maar ook Nova en Senn vinden het erg mooi en kijken tot onze verbazing mee naar de rijke historie van dit landgoed. Er zit ook een enorm leuke speeltuin bij waar ze zich uitstekend vermaken. Uiteraard doen wij nog even een lunch en wat wijntjes alvorens we besluiten weer terug te keren naar Spier. Vergelegen voldoet zeker aan de hoge verwachtingen die we hadden, het landgoed is schitterend, de kinderen vinden de speeltuin te gek en de lunch in het Stables restaurant is ook bijzonder goed en betaalbaar.

Bij terugkomst duiken we samen met het andere Nederlandse gezin op de relaxbanken in de lounge. We kletsen zo over onze reisverhalen terwijl de kinderen heerlijk samen spelen en Nova en Senn de gekochte koekjes van Nina opeten. We besluiten gezamenlijk te eten bij Spier. Wat een gezellige avond!